یدالله گچلو - نوری چایی

نوری چای

نویسنده : یدالله گچلو | تاریخ ارسال : یکشنبه 88/12/9ساعت 10:40 عصر| نظر بدهید

صداغاز به نام ان خداوند که دلها رابه دلهادادپیوند

********

بی تو مهتاب شبی باز از ان کوچه گذشتم

همه تن چشم شدم خیره بدنبال تو گشتم

شوق دیدار تو لبریز زجام وجودم

شدم ان عاشق دیوانه که بودم

از نهانخانه جانم گل یاد تو درخشید

یادم که شبی باز از ان کوچه گذشتم

در میان همه گل گشتم عاشق نشدم

تو را که دیدم دیوانه شدم

از ان شبی که پریدی زاشیانه من

صدای گریه بلند است از ترانه من

قرار بخش دلم لحظه لحظه توست

ستاره های شبنم اشک دانه دانه من

به هر بهانه که باشد به گریه رو ارم

غم فراق تو هم بهترین بهانه من

مگر زخاطر افسرده ام توانی رفت

که بوی عطر تو دارد هوای خانیه من

همیشه شانیه من زیر بار منت توست

که بوی عطر تو دارد هوای خانیه من

منم پرنده ای بی جفت بسینه های سکوت

بیا که نغمه بر اری زاشیانه من

به عشق شهری شهرم که از عنایت توست

زهر لبی شنوی شعر عاشقانه من

یداله گچلو

نوری چای

نویسنده : یدالله گچلو | تاریخ ارسال : جمعه 88/12/7ساعت 12:2 صبح| نظر()

بنام انکه موجودی بنام انسان افرید ودردرون سینه ان قلبی قرار داد تا انسان بوسیله ان همدیگر را دوست داشته باشد

************

به روی لحظه لحظه زندگیم سایه افکندی پر از عطر بهاران میشوم هر وقت می خندی من وتو مثل دریائیم وساحل نه ولی ساحل در ارامش ندارد وهیچ باچشمت همانندی د لم یخ می زند خورشیدمن تا پلکهایت برای لحظه ای حتی اگر باشد که میبندی غروبی بود شیرین من به امید تو دل بستم توهم از ارزوهای خودت یکباره دل کندی من وشب هردو باور کرده ایم این راکه تنهایم مگر ای ماه یکشب را به جمع ما بپیوندی بهارم باورش سخت است اینکه بی تو خواهد ماند به روی شاخه لبهای من گنجشک لبخندی مرورت می کنم هر بار بازت تازه می یابم شبیه شعر مولانا مرا ازعشق اکندی همیشه سبز ترینم به سنگ می مانی یار چشم مرا گرچه سرد و بی جانی چه بی بهانه تنم زخم می خورد از تو چه کودکانه دلم را زخویش می رانی به موج موج نگاهت قسم که چشمانم غریب مانده دراین لحظه ای طوفانی اگر چه سخت نمک گیر گیسوان توام نمک مپاش به زخمم دراین پریشانی همیشه ابری چشمان نیلگونت را سوال می کنم از کوچه های بارانی تمام ارزوها ی من سپید بختی توست مرا مباد به خاک سیاه بنشانی قسم به عشق ترا سخت دوست می دارم مثل همیشه به سنگ می مانی ای بهترین بهانه روح هوائیم خورشید اسمانی گیسو طلائیم هر شب به یاد خاطرات پرسه میزند در کوچه های درد دل روستائیم پر می کشم به سمت نگاهت هزاربار چون قلب توست حوزه جغرافیائیم تا انتهای فصل زمستان مرا ببر ای افتاب معتدل استوائیم بی تو منم خلاصه یک اسمان قفس بی تو شکسته ای است دوبال رهائیم با رمز چشمای اساطیریت مگر معنا کنی افسانه بی دست و پائیم ./.***

نوری چای

نویسنده : یدالله گچلو | تاریخ ارسال : پنج شنبه 88/12/6ساعت 12:56 صبح| نظر()

برگردای غریبه

من بیمارنگاه خاموشت هستم من دلتنگ ان سکوت بیفرجامت هستم من اواره کوچه به کوچه چشمانت هستم میدانی !

هروقت باران می بارد من سفر می کنم سفری به درون ان نگاه معصومت سفری به دنیا پاک سادگیت سفری به یادهای فراموش نشده سفری به ان دور دستهای غریب ای مسافر گمشده شهر ماه من تو راهر روز غروب در خیالم می بینم با همان نگاههای خسته و پر نفوذ من همبشه تورا اینگونه می بینم همیشه نگاهت بوی خاک باران خورده را میداد تو رفتی ....ارام ولی نشان سراغت رااز شقایقها ی وحشی گرفتم گفتند ما خواب بودیم کسی را ندیده ایم به باران گفتم من نگاهی را گم کرده ام تو ان را ندیده ای کلامش بارش سکوت بود حال من مانده ام به کوله ای بار از یادها و تنها یها و غروبی دیگر که انعکاس از نگاه توست./.

بعد ازاین چشم براهم نکنی

یار شبهای سیاهم نکنی

زیر این چادربی روزن شب

همدم گریه واهم نکنی

همچو جوی که به مرداب رسد

عاقبت خار و تباهم نکنی

در شب سرد جدای ای گل

دست بر دامن ما هم نکنی

اه بگذار نگاهت بکنم

گر چه هرگز تو نگاهم نکنی

یداله

< << 31 32 33 34 35 >> >

پیامهای عمومی ارسال شده

+ روزی کـــه تـــو آمــدی بــه دنیـــا عریـــان جمعـــی بـــه تـــو خنــــدان و تـــو بـــودی گریـــــان کــــاری بکــن ای دوستـ کـــه وقتــــ مـــردن جمعــــی بـــه تـــو گریـــان و تـــو باشـــی خنــــدان

+ فلک امروز نسیمی سرد دارد,زمین از غصه رنگ زرد دارد,بیا ای دل بنالیم و بگرییم, هوای کوفه بوی درد دارد,خدایا این جماعت خود پرستند,به روی دین و قرآن دیده بستند,پس از بشکستن پهلوی زهرا,سرمظلوم عالم را شکستند.......,,مولا جان مددی,,التماس دعا

+ عشق یعنی مادر صبر یعنی یک زن مهر یعنی دختر نوریعنی خواهر هرچه هستی عشق صبر مهر یانور روزت مبارک

+ گفتم مادر.. گفت جانم… گفتم درد دارم.. گفت دردت به جانم.. گفتم گرسنه ام.. گفت بخور از سهم نانم… گفتم کجا بخوابم؟؟ گفت روی چشمانم… اما یک بار نگفتم من خوبم ، من شادم،، همیشه از درد و رنج گفتم!! به سلامتی مادر،، برای اینکه دیوارش از همه کوتاه تره،، هیچ وقت نگفت من، همیشه گفت بچه هام….. روز مادر ،، این گل زیبای خلقت مبارک….

+ بوسه زد باد بهاری به لب سبزه به ناز گفت در گوش شقایق، گل نسرین صد راز بلبل از شاخه گل داد به عشاق پیام که درآیید به میخانه عشاق نواز

+ بر چهره گل، نسیم نوروز خوش است در صحن چمن، روی دل افروز خوش است از دی که گذشت هرچه گویی خوش نیست خوش باش و زدی مگو که امروز خوش است

+ تا توانی رفع غم از چهره غمناک کن چشم گریاندن اسان است اشکی پاک کن

+ به تمام فقر هرگز محبت را گدایی نکن و به تمام ثروت هرگز عشق را خریداری نکن

+ به آنهایی که دوستشان دارید بی بهانه بگویید دوستت دارم بگویید در این دنیای شلوغ سنجاقشان کرده اید به دلتان بگویید گاهی فرصت با هم بودنمان کوتاه تر از عمر شکوفه هاست شما بگویید ، حتی اگر نشنوند . . .

+ از تمام عشقمان، فاصله اش سهم من است هرکجا می روم از قصّه ی عشقی سخن است چاره ای نیست! به رویای تو عادت دارم! این، همان سخت ترین قسمت عاشق شدن است!