برگردای غریبه

من بیمارنگاه خاموشت هستم من دلتنگ ان سکوت بیفرجامت هستم من اواره کوچه به کوچه چشمانت هستم  میدانی !

هروقت باران می بارد من سفر می کنم  سفری به درون ان نگاه معصومت سفری به دنیا پاک سادگیت سفری به یادهای فراموش نشده سفری به ان دور دستهای غریب ای مسافر گمشده شهر ماه من تو راهر روز غروب در خیالم می بینم با همان نگاههای خسته و پر نفوذ من همبشه تورا اینگونه می بینم همیشه نگاهت بوی خاک باران خورده را میداد تو رفتی ....ارام ولی نشان سراغت رااز شقایقها ی وحشی گرفتم گفتند ما خواب بودیم کسی را ندیده ایم  به باران گفتم من نگاهی را گم کرده ام تو ان را ندیده ای کلامش بارش سکوت بود  حال من مانده ام به کوله ای بار از یادها و تنها یها و غروبی دیگر که انعکاس از نگاه توست./.

                                      بعد ازاین چشم براهم نکنی

                                       یار شبهای سیاهم نکنی

                                       زیر این چادربی روزن شب

                                           همدم گریه واهم نکنی

                                       همچو جوی که به مرداب رسد

                                           عاقبت خار و تباهم نکنی

                                      در شب سرد جدای  ای  گل

                                        دست  بر دامن ما هم  نکنی

                                             اه  بگذار نگاهت   بکنم

                                        گر چه هرگز  تو نگاهم  نکنی

                                                                                       یداله